کال و رسیده

ساخت وبلاگ

     *

     سیبی را گاز زدم

     که کالِ کال بود

     مُصلِحَـش را نیافتم،

     عمری درد کشیدم!

     ___________

     .

     .

     .

     *

     کلاهت را نمی‌خواهم

     بیا این سایه‌‌بان را از سرم بَردار

     که می‌خواهم شـوم تبخیـر

     به زیرِ تابـش خورشیـدِ آزادی

     ________________

     .

     .

     .

     *

     می‌خواهم

     رها و توانگر  باشم

     با  بده‌ بستانی عادلانه:

     سُلطه‌گریت را می‌بخشم

     قیام و قعودم را ببخـش!

     _____________

     .

     .

     .

     *

     زمانی دراز گذشت

     تا بفهمم هم‌نفس

     هرگز نمی‌سازد قفس!

     ...

     تخم بگذاشته‌ام

     تا که سر از تخم برآورد دلم

     جوجه‌ام بال و پر از بالِ صبوری بگرفت

     و هزاران درس از

     رند و دیوانه ، ...، حریص و عاقل!

     ...

     ای عقاب تنها!

     بپَـر از کنج بر اوجِ  آوا

     تا بگردی والا!

     ________

     .

     .

     .

     *

     روزه‌ام

     سکوتی است

     از غروب آفتاب

     تا سپیده‌دم،  طلوع شعرِ ناب

     در میعادگاهِ درون

     …

     افطاری:

     تناولِ نور، همراه با نوشانوشِ سرور

     .

______________________ 14/ 3/ 96 _____ @ میـــــــــترا@

.

نوشته شده توسط میتــــــرا در دوشنبه ۱۵ خرداد ۱۳۹۶
حقیقت، عشق، شعر...
ما را در سایت حقیقت، عشق، شعر دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : konjesabr بازدید : 224 تاريخ : چهارشنبه 28 تير 1396 ساعت: 13:00